Święta – obżarstwo i wspominki. Wcinając sałatkę, powędrowałem myślami do dawnych czasów, gdy nie było iSpotów, iPhone’ów i generalnie dostępność sprzętu spod znaku tęczowego jabłka była mocno ograniczona. Inne były też komputery. Postanowiłem więc sporządzić listę Macintoshy, które zapadły mi w pamięć i które chciałbym dzisiaj mieć, choćby po to, żeby postawić je w gablocie. Dziś, jako pierwszy, wystąpi zdecydowanie najbardziej ekskluzywny reprezentant tego cyklu.

Twentieth Anniversary Macintosh aka Spartacus (1997)

Jonathan Ive od lat zajmuje się projektowaniem wszystkich urządzeń i komputerów Apple. Rocznicowy (20-lecie Apple Computer) Mac był jednym z jego pierwszych projektów. Komputer był potwornie drogi i, z tego co gdzieś wyczytałem, dowożony do biura klienta przez wyspecjalizowany personel w garniturkach. Zakup obejmował też instalację sprzętu na miejscu.

Miałem okazję pracować na tym komputerze. Co zapamiętałem?

Genialny dźwięk Bose oraz kaszaniarski wyświetlacz LCD. Komputer był dość wysoki, a nowoczesny wówczas płaski ekran nie do końca sprawdzał się w pracy. Musiałem zadzierać głowę, żeby zobaczyć właściwy kontrast. Szybkość – bardzo przeciętna, przezroczysty G3, na którym potem pracowałem, wydawał się przy nim demonem szybkości. Była to jednak piękna maszyna. Z radiem, telewizorem, zgrabną klawiaturą i pilotem do sterowania tym wszystkim. Po latach sądzę, że najlepiej jednak nadawała się od oglądania TV i słuchania muzyki z CD (o ile umieszczony pionowo napęd nie sprawiał potem problemów).

Tutaj można zobaczyć Spartacusa w akcji

Czym wyróżniał się Spartacus?

• nawet dźwięk startowy był inny,
• z jednostki centralnej wydzielono zasilacz, które to rozwiązanie zostało powielone w późniejszych Makach, powstałych już za kadencji Jobsa (np. Mac Mini),
• zainstalowano audio zewnętrznego producenta (Bose, później montowano głośniki Harman Kardon) i osobny subwoofer. Zawierał on zasilacz, co powodowało czasem denerwujące „buczenie”,
• Twentieth Anniversary Macintosh był jednym z pierwszych biurkowych komputerów produkcyjnych z ekranem LCD,
• zerwano z dotychczasową stylistyką beige, obudowa Sparatusa była oliwkowo-szara i „w delikatnym metaliku”,
• Spartakusa dostali zarówno Wozniak jak i Jobs. Pojawił się też (jak sądzę z racji designu) w kilku amerykańskich filmach.

Dane techniczne:

Procesor: PowerPC 603e, 250 Mhz
Ekran: 12.1″ LCD
Grafika: ATI 3D Rage
RAM: max 128 MB (2 sloty)
Napęd: CD-ROM (x4)
Dysk: IDE (2 GB)
Porty: ADB, SCSI, GeoPort, PCI
Dodatkowe: TV Tuner, FM Tuner, pilot
System: Mac OS 7.6.1 (najnowszy 9.1)

Jak widać na zdjęciach, komputer do dziś prezentuje się świetnie. Wyznaczył też kilka sprzętowych i projektowych trendów, które można odnaleźć w późniejszych konstrukcjach Apple.

Tutaj możesz poczytać o G4 Cube.