Ach, cóż to jest za temat. Jeszcze niedawno, do czasu ukazania się OS X (na który dostępne są portowane VPlayery, MPlayery i inne) problem odtwarzania DviX-ów zajmował pierwsze miejsce na listach dyskusyjnych, zaraz po polskich czcionkach (ten problem, mam nadzieję, skasował nasz Polonizator Mac OS 9).

Co to jest DivX?

DivX to format plików wideo, umożliwiający skompresowanie filmu do zawartości jednej płyty CD, niesłychanie rozpowszechniony wśród rodzimych użytkowników komputerów PC. Stąd zapewne wzieło się także rozszerzenie pliku (.AVI), takie samo jak dla plików Windows Media Playera. Film DivX składa się się ze ścieżki wideo (klatki skompresowane jak zdjęcia JPEG) oraz audio (dźwięk skompresowany w formacie MP3). Razem stanowią one trudną do odtworzenia na starszych komputerach całość :) Chyba nic nie było tak pokrętne na Mac OS 9, jak odtwarzanie DivX-ów kilka lat temu. Do pierwszych prób należało zainstalować w systemie Windows Media Player dla Mac OS (koniecznie w wersji 6) i specjalny DivX Player – w efekcie można było podejrzeć obraz bez dźwięku, co nie przeszkadzało może miłośnikom pornosów, gdzie fabuła i dialogi są nieistotne, ale przeciętnemu użytkownikowi odbierało ochotę do dalszej walki z tym formatem. Niedługo potem pojawił się DivX Doctor – program, który umożliwiał właściwe połączenie ścieżki wideo i audio – wymagał jednak sporo miejsca na dysku na zapisanie poprawionej wersji (w całości, choć można było przygotować specjalny, niewielki plik wideo, który korzystał z oryginalnego, umieszczonego na płycie CD). Dodatkowo była to operacja czasochłonna i nie zawsze skuteczna (Doctor wyświetlał błędy, czasem nie udawało mu się przeprowadzić operacji do końca). Do odtwarzania takich filmów za pomocą QuickTime Playera, należało mieć w sytemie kodeki 3viX. Dziś używanie DiviX Doctora jest zbędne.

Co wrzucić do systemu

Po pierwsze należy odwiedzić stronę DivX-a, znajdującą się pod adresem:http://www.divx.com/divx/mac/ i ściągnąć najnowszą wersję kodeków i programu dla Mac OS – 5.1.1 (wcześniej używałem 5.0.6, też działała). Instalator wrzuci odpowiednie rozszerzenie (DivX 5 codec) do teczki systemowej, a do teczki „Applications” program do kontroli jakości i efektów. Potem wystarczy uruchomić film w QT Playerze (np. dwa razy klikając na ikonę pliku) i już można szykować kawę na dłuższy seans. Pliki 3viX, które mogły być wcześniej w systemie (po instalacji DivX Doctora), można usunąć (kodek znajduje się w teczce „QuickTime Extensions” w ”Extensions”) aczkolwiek Grzesiek sugeruje, aby pozostawić tam ostatnią wersję (patrz uzupełnienie). Do odtwarzania dźwięku niektórych plików DivX może przydać się rozszerzenie o nazwie AC3 Codec oraz WMA Audio. Zamieszczam je na stronie, dla tych, którzy nie mogą znaleźć ich w sieci.

Napisy

Na szczęście, dla miłośników filmów marnej jakości, swego czasu powstał dla Mac OS 9 (oraz Mac OS X) polski program „Poczytaj mi, mamo!”, który w prosty sposób łączy plik tekstowy z obrazem, umożliwiając nawet konwersję polskich znaków w pececiarskich plikach txt i dostosowanie ich wyświetlania do „frame rate” filmu. Program jest do znalezienia w sieci – ostatnio strona PMM nie działa, dlatego nie podaję tutaj linku. Wymaga zarejestrowanej wersji QT Pro 6.

Na starym sprzęcie

Możliwośc odtwarzania DivX-ów bez kombinacji to duży postęp, ale przed użytkownikami starszych komputerów pojawia się inny problem: niewydolność starych Maczków, za którą odpowiedzialne są wolne pamięci i procesor, kiepskie karty grafiki (niektóre wspomagają wprawdzie odtwarzanie filmów QT, ale przy ogólnej słabości karty niewiele to pomaga). Oto kilka wskazówek, jak poradzić sobie w sytuacji, gdy zamiast akcji oglądamy „slideshow” :)

1. Nie odtwarzać filmu bezpośrednio z CD! Na takie fajerwerki mogą pozwolić sobie właściciele szybkich komputerów o odpowiednio szybkich napędach. Plik DivX należy przegrać na dysk twardy.
2. Przy oglądaniu filmu w QT na pełnym ekranie wybrać opcję „Normal” zamiast „Fill Screen”. Opcja „Double” w tym menu to dobre rozwiązanie na wolniejszych Makach do oglądania VCD (które mają rozmiar 320×200). W przypadku niezarejstrowanej wersji QuickTime (bez możliwości przelączenia w tryb pełnoekranowy), należy zmniejszyć rodzielczość (np. do 640×400) – wtedy bez powiększania okna filmu, będziemy mieli obraz prawie na cały ekran. Wady – groch z kapustą po zmianie rozdzielczości.
3. Można przełączyć głębię kolorów na tysiące. Należy się liczyć z utratą wielu walorów obrazu, ale szybkość odtwarzania nieznacznie wzrośnie.
4. Za pomocą „DivX Decoder Configuration” powyłączać wszelkie „Film Effect”, „Smooth Playback” itp. „Post Processing” ustawić na minimum.
5. Przy odtwarzaniu filmu z napisami w PMM, należy wyłączyć wszystkie efekty typu „miękkie wygaszanie” i podobne. Najlepiej ustawić systemową czcionkę CE, bez zmiękczania i o małej punktacji.
6. Użytkownicy QT 6 muszą liczyć się z ciemnym obrazem podzielonym czarnymi liniami w przypadku wolnych komputerów i filmów mpeg. Należy: zmienić komputer ;) lub zainstalować QT 5, który nie ułatwia życia na siłę. Twardziele mogą wydłubać „QuickTime MPEG Extension” z QT 5, wrzucić do zestawu z wersji 6 i za pomocą ResEdita zmienić nr wersji na 6 :) – Grzesiek zeznaje, że to działa…
7. VCD – jeżeli nie używamy dedykowanego playera (ten dostępny dla Maca jest jakiś niedorobiony) – możemy wydłubać zamieszczone na CD pliki wideo. Znajdują się one najcześciej w teczce „mpegav”, lub o podobnej nazwie, i mają dla zmylenia przeciwnika rozszerzenie .dat. Takie pliki można otworzyć przez „Open” w QT (pojawi się wtedy opcja „Import”).

Uzupełnienie (kilka ważnych wskazówek dla grzebaczy)

Po zamieszczeniu tekstu o DivX, Grzesiek przysłał mi „opierdalającego” ;) maila o zbyt lakonicznym potraktowaniu problemu. W związku z tym, poprawiłem niektóre błędy (m.in. dodałem do ściągnięcia extension WMA Audio) i gorąco polecam zapoznanie się z wyjątkami z tej korespondecji, które zamieszczam poniżej.

XVID

Nie wspomniałeś o XVIDDelegate, który jest niezbędny do oglądania filmów XVID (czyli w sumie wiekszości DivX-ów). Ale niezbędny jest on tylko przy korzystaniu z kodeków Divx 5, natomiast należy go wywalić korzystając z 3viX. Przy czym najlepiej (jesli chodzi o wydajność) jest używac razem DIVX 5 i 3ivX, wbrew temu co sugeruje manual do DivX 5. Wtedy DivX 5 odtwarza dźwięk (należy zaznaczyć opcję „Use AVI Importer”), a 3ivX odtwarza obraz.

Jakość obrazu

Obraz odtwarzany przez 3ivX jest lepszej jakości (przy DivX 5 czasami zdarzają się dziwne „przeskoki” kolorów) i do tego działa wyraźnie szybciej: w filmach, które DivX 5 wyświetlał z dropframe’ami, 3ivX radził sobie dużo lepiej. Moja DivX-owa konfiguracja to: AC3 Codec, WMA Audio i DivX 5.1.1 Codec w teczce Extensions plus 3ivx D4 4.5.1 for OS9 w teczce QuickTime Extensions (kodek 3ivX 4.5.1 jest do znalezienia na www.macupdate.com).

Gdy jest powoli (+pmm)

Przyspieszające odtwarzanie przełączenie na tysiące kolorów nie wygląda tak koszmarnie jak na pececie (albo np. pod OS X przy użyciu MPlayera), bo QuickTime robi wtedy dithering,
dzięki czemu nie ma tych gwałtownych, skokowych przejść między kolorami. Przydałoby się też wspomnieć o częstej konieczności poprawy synchronizacji napisów z filmem w pmm. Należy kliknać „Edytuj” po czym sprawdzić, czy w polu FPS: jest wartość 24.00. Jeśli tak, należy zmienić ją na 23,98. Dokładna droga postępowania jest opisana w manualu do pmm, trzeba otworzyć film bez napisów i sprawdzić, co jest napisane w polu Movie FPS (opcja Show Movie Info) i przepisać tą wartość do pola FPS.